کد مطلب:761 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:335
کسانی که روزه بر آنها واجب نیست
مسأله 1734 ـ كسی كه به واسطه پیری نمی تواند روزه بگیرد، یا برای او مشقت دارد، روزه بر او واجب نیست. ولی باید برای هر روز یك مد كه تقریباً ده سیر است گندم یا نان آن، یا جو یا نان آن، یا یك مد مویز، و یا یك مد خرما و مانند اینها به فقیر بدهد.
مسأله 1735 ـ كسی كه به واسطه پیری روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد، باید قضای روزه هائی را كه نگرفته بجا آورد.
مسأله 1736 ـ اگر انسان مرضی دارد كه زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل كند، یا برای او مشقت دارد روزه بر او واجب نیست. و باید برای هر روز یك مد گندم یا نان آن، یا جو یا نان آن، یا یك مد مویز، و یا یك مد خرما و مانند اینها به فقیر بدهد. و احتیاط مستحب آنست كه بیشتر از مقداری كه ناچار است آب نیاشامد. و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، باید روزه هائی را كه نگرفته قضا نماید.
مسأله 1737 ـ زنی كه زائیدن او نزدیك است و روزه برای خودش یا حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست. و باید برای هر روز یك مد طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد. و روزهائی را كه نگرفته باید قضا نماید.
مسأله 1738 ـ زنی كه بچه شیر می دهد و شیر او كم است چه مادر بچه و یا دایه او باشد، یا بی اجرت شیر دهد، اگر روزه برای او و یا بچه ای كه شیر می دهد ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست. و باید برای هر روز یك مد طعام یعنی
گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد و روزه هائی را كه نگرفته باید قضا نماید، ولی اگر كسی پیدا شود بی اجرت بچه را شیر دهد، یا برای شیر دادن بچه از پدر یا مادر بچه یا از كس دیگری كه اجرت او را بدهد اجرت بگیرد، اقوی آنست كه بچه را به او بدهد و روزه بگیرد.
راه ثابت شدن اول ماه
مسأله 1739 ـ اول ماه به پنج چیز ثابت می شود: اول ـ آنكه خود انسان ماه را ببیند، دوم ـ عده ای كه از گفته آنان یقین پیدا می شود، بگویند ماه را دیده ایم. و همچنین است هر چیزی كه به واسطه آن یقین پیدا شود. سوم ـ دو مرد عادل بگویند كه در شب ماه را دیده ایم، ولی اگر صفت ماه را برخلاف یكدیگر بگویند، اول ماه ثابت نمی شود. چهارم ـ سی روز از اول ماه شعبان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه رمضان ثابت می شود، و سی روز از اول ماه رمضان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه شوال ثابت می شود. پنجم ـ حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است.
مسأله 1740 ـ اگر حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است، كسی هم كه تقلید او رانمی كند، باید به حكم او عمل نماید. ولی كسی كه می داند حاكم شرع اشتباه كرده، نمی تواند به حكم او عمل نماید.
مسأله 1741 ـ اول ماه با پیشگوئی منجمین ثابت نمی شود. ولی اگر انسان از گفته آنان یقین پیدا كند، باید به آن عمل نماید.
مسأله 1742 ـ بلند بودن ماه یا دیر غروب كردن آن، دلیل نمی شود كه شب پیش، شب اول ماه بوده است.
مسأله 1743 ـ اگر اول ماه رمضان برای كسی ثابت نشود و روزه نگیرد، چنانچه دو مرد عادل بگویند كه شب پیش ماه را دیده ایم، باید روزه آن روز را قضا نماید.
مسأله 1744 ـ اگر در شهری اول ماه ثابت شود، برای مردم شهر دیگر فایده ندارد مگر آن دو شهر با هم نزدیك باشند، یا انسان بداند كه افق آنها یكی است یا افق آنها با هم نزدیك باشد به نحوی كه ملازمه باشد بین دیدن در یكی از آنها با دیدن در دیگری.
مسأله 1745 ـ اول ماه به تلگراف ثابت نمی شود، مگر آنكه دو شهری كه از یكی به دیگری تلگراف كرده اند، نزدیك یا هم افق باشند و انسان بداند كه تلگراف از روی حكم حاكم شرع یا شهادت دو مرد عادل بوده است.
مسأله 1746 ـ روزی را كه انسان نمی داند آخر رمضان است یا اول شوال، باید روزه بگیرد، ولی اگر پیش از مغرب بفهمد كه اول شوال است باید افطار كند.
مسأله 1747 ـ اگر زندانی نتواند به ماه رمضان یقین كند، باید به گمان عمل نماید. و اگر آن هم ممكن نباشد هر ماهی را كه بداند قبل از رمضان نیست روزه بگیرد صحیح است، ولی باید بعد از گذشتن یازده ماه از ماهی كه روزه گرفته دوباره یك ماه روزه بگیرد.
مسأله 1735 ـ كسی كه به واسطه پیری روزه نگرفته، اگر بعد از ماه رمضان بتواند روزه بگیرد، باید قضای روزه هائی را كه نگرفته بجا آورد.
مسأله 1736 ـ اگر انسان مرضی دارد كه زیاد تشنه می شود و نمی تواند تشنگی را تحمل كند، یا برای او مشقت دارد روزه بر او واجب نیست. و باید برای هر روز یك مد گندم یا نان آن، یا جو یا نان آن، یا یك مد مویز، و یا یك مد خرما و مانند اینها به فقیر بدهد. و احتیاط مستحب آنست كه بیشتر از مقداری كه ناچار است آب نیاشامد. و چنانچه بعد بتواند روزه بگیرد، باید روزه هائی را كه نگرفته قضا نماید.
مسأله 1737 ـ زنی كه زائیدن او نزدیك است و روزه برای خودش یا حملش ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست. و باید برای هر روز یك مد طعام یعنی گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد. و روزهائی را كه نگرفته باید قضا نماید.
مسأله 1738 ـ زنی كه بچه شیر می دهد و شیر او كم است چه مادر بچه و یا دایه او باشد، یا بی اجرت شیر دهد، اگر روزه برای او و یا بچه ای كه شیر می دهد ضرر دارد، روزه بر او واجب نیست. و باید برای هر روز یك مد طعام یعنی
گندم یا جو یا نان و مانند اینها به فقیر بدهد و روزه هائی را كه نگرفته باید قضا نماید، ولی اگر كسی پیدا شود بی اجرت بچه را شیر دهد، یا برای شیر دادن بچه از پدر یا مادر بچه یا از كس دیگری كه اجرت او را بدهد اجرت بگیرد، اقوی آنست كه بچه را به او بدهد و روزه بگیرد.
راه ثابت شدن اول ماه
مسأله 1739 ـ اول ماه به پنج چیز ثابت می شود: اول ـ آنكه خود انسان ماه را ببیند، دوم ـ عده ای كه از گفته آنان یقین پیدا می شود، بگویند ماه را دیده ایم. و همچنین است هر چیزی كه به واسطه آن یقین پیدا شود. سوم ـ دو مرد عادل بگویند كه در شب ماه را دیده ایم، ولی اگر صفت ماه را برخلاف یكدیگر بگویند، اول ماه ثابت نمی شود. چهارم ـ سی روز از اول ماه شعبان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه رمضان ثابت می شود، و سی روز از اول ماه رمضان بگذرد كه به واسطه آن، اول ماه شوال ثابت می شود. پنجم ـ حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است.
مسأله 1740 ـ اگر حاكم شرع حكم كند كه اول ماه است، كسی هم كه تقلید او رانمی كند، باید به حكم او عمل نماید. ولی كسی كه می داند حاكم شرع اشتباه كرده، نمی تواند به حكم او عمل نماید.
مسأله 1741 ـ اول ماه با پیشگوئی منجمین ثابت نمی شود. ولی اگر انسان از گفته آنان یقین پیدا كند، باید به آن عمل نماید.
مسأله 1742 ـ بلند بودن ماه یا دیر غروب كردن آن، دلیل نمی شود كه شب پیش، شب اول ماه بوده است.
مسأله 1743 ـ اگر اول ماه رمضان برای كسی ثابت نشود و روزه نگیرد، چنانچه دو مرد عادل بگویند كه شب پیش ماه را دیده ایم، باید روزه آن روز را قضا نماید.
مسأله 1744 ـ اگر در شهری اول ماه ثابت شود، برای مردم شهر دیگر فایده ندارد مگر آن دو شهر با هم نزدیك باشند، یا انسان بداند كه افق آنها یكی است یا افق آنها با هم نزدیك باشد به نحوی كه ملازمه باشد بین دیدن در یكی از آنها با دیدن در دیگری.
مسأله 1745 ـ اول ماه به تلگراف ثابت نمی شود، مگر آنكه دو شهری كه از یكی به دیگری تلگراف كرده اند، نزدیك یا هم افق باشند و انسان بداند كه تلگراف از روی حكم حاكم شرع یا شهادت دو مرد عادل بوده است.
مسأله 1746 ـ روزی را كه انسان نمی داند آخر رمضان است یا اول شوال، باید روزه بگیرد، ولی اگر پیش از مغرب بفهمد كه اول شوال است باید افطار كند.
مسأله 1747 ـ اگر زندانی نتواند به ماه رمضان یقین كند، باید به گمان عمل نماید. و اگر آن هم ممكن نباشد هر ماهی را كه بداند قبل از رمضان نیست روزه بگیرد صحیح است، ولی باید بعد از گذشتن یازده ماه از ماهی كه روزه گرفته دوباره یك ماه روزه بگیرد.